ریشه گیاه گزنه (Urtica dioica)

گزنه گیاهی است علفی، چند ساله با ساقه‌ای راست به ارتفاع تا یک متر. این گیاه ریشه‌هایی خزنده دارد که دائماً در حال ازدیاد هستند. ساقه گزنه چهارگوش و پوشیده از تار است. برگ‌های آن بیضی‌شکل، نوک‌تیز و دندانه‌دارند. گل‌ها به رنگ سبز روشن هستند که روی دوپایه گیاه قرارگرفته‌اند. تارهای سطح ساقه و برگ گزنه، حاوی اسید فرمیک بوده که پس از تماس با دست یا پوست بدن، در بدن تزریق‌ شده و باعث سوزش، قرمزی و تحریک شدید می‌شوند. قسمت مورد استفاده گزنه، برگ تازه یا خشک و ریشه آن است که به مصارف تغذیه‌ای یا دارویی می‌رسد.

ازمهم‌ترین خواص ریشه گزنه، درمان مشکل دفع ادرار و تکرر ادرار در تورم پروستات درجه ۱ و ۲ است. همچنین دارای خاصیت خوب ادرارآور بوده و می‌تواند به رفع ادم (خیز) جهت خروج آب اضافی بدن، کمک کند. از ریشه گزنه، در طب عوام و طب سنتی به‌عنوان ادرارآور، درمان روماتیسم و سیاتیک استفاده می‌شود. پژوهش‌های جدید نشان داده است که مصرف فرآورده‌های ریشه گزنه ظرف دو هفته حجم ادرار را زیاد کرده و فشار سیستولی را کاهش می‌دهد. همچنین در درمان تب یونجه مؤثر است. فراورده‌های گزنه که بوسیله انجماد خشک شده اند (فریزدرای‌ شده) نیز به‌منظور رینیت آلرژی، تأثیر خوبی نشان داده اند.

 

استفاده شده در کپسول پروستالس تارا (375 میلی گرم در هر کپسول)